Za zgodą autora Piotra vel Robin_L z forum knives.pl publikuję recenzję noża - Wenge-Mahoń, którego to Recenzent przemianował na...
Coś Jak Tracker
Dzisiaj obiektem recenzowanym jest specyficzny nóż autorstwa piotrbati (nie ośmielam się odmieniać nicka mimo całego szacunku
). Kompaktowy ale ciężki i z zapasem mocy.Dziwne stworzenie z tego
noża. Nie jest to typowy duży nóż terenowy. Nie jest to kompaktowy fixed
na codzień. Nie jest to też wbrew mojej nazwie tracker ani nawet nie
nawiązuje do niego. Co to więc jest? Sprawdzimy.
Wymiary za autorem:
Ostrze - fotki autora nie oddają jego ROZMIARU! Choć sam nóż nie jest szczególnym kolosem to ostrze robi duże wrażenie. Szlif na 1/3 wysokości, wydatny brzuszek zapewniający długą krawędź tnącą kosztem niemal braku czubka (ale to co jest spokojnie daje radę zrobić dziurę w pustym łbie nieuważnego usera
).
Na grzbiecie ciekawy, długi i praktyczny filework (wykonany bardzo
starannie i równo). Co ciekawe - grzbietem jesteśmy w stanie
przeciąć/przeszarpać standardowy "sznurek-od-presoka" i jestem w stanie
zaakceptować niefazowany grzbiet. Ostrze ma odpowiedni ciężar i można
nim coś wbić, podbić itp. Podważania i batonowania rzecz jasna też się
nie boi.Jest masa.
Stal - 50HF. Popularna choć moim zdaniem niedoceniana stal. Mimo usilnych (choć nie wydumanych) prób nie pokryła się rdzą przez cały czas użytkowania. Nawet wsadzony do pochwy wilgotny od wody (celowo nie wytarty - służył jako blokada poidła automatycznego) lekko sciemniał. Rudej nie uświadczył nawet po działaniach kuchennych z czosnkiem, cebulą i cytryną. Jego odporność na korozję bardzo mnie zadowala. Wielki plus obróbki cieplnej. Ciemniejsze punkty na zdjęciach to głównie wżery stali - tak już miał od nowości (odsyłam do wątku autora: TUTAJ )
Rękojeść - Jak pierwotna nazwa mówi jest złożona dwóch (na stronę) gatunków drzewa a mianowicie Wenge i Mahoniu, zamocowanych pięcioma cienkimi pinami. Jest krótka choć do mojej ręki pasuje idealnie ale w podstawowym chwycie. Przy rąbaniu brakuje paru centymetrów żeby złapać nóż dalej i mocniej rąbnąć (można to oczywiście zrobić ale brakuje. Coś za coś.). Bardzo fajnie została rozwiązana dziurka na linkę - choć gdyby była w formie płetwy, podobałaby mi się bardziej - ale wszystkie noże nie mogą wyglądać tak samo. A w dziurce jako smaczek - wbita mosiężna tulejka. Wszystko ładnie, spasowanie eleganckie (szczególnie drewno-drewno) ale bardzo ale to bardzo zawiodłem się na fazowaniu. A w zasadzie jego zupełnym pominięciu. Panie Piotrze - takich rzeczy być nie może. Nie żeby nie dało się pracować bo dłoń dotyka odsłoniętego tanga w zasadzie w dwóch miejscach ale i tak należałoby to poprawić - mówię w szczególności o podcięciu pod palec wskazujący. Poza tą małą wpadką w pracy forma rękojeści sprawdza się świetnie. Kształt ostrza uniemożliwia zsunięcie się dłoni na ostrze, forma rękojeści zapobiega wyrywaniu nam noża przez siłę odśrodkową - dobry projekt!
Pochwa - BARDZO dobra, maksymalnie prosta pochwa z grubej, sztywnej skóry - jeden kawałek zszyty jakąś niekoszerną nicią ale całość wprost świetnie pasuje do takiego noża. Trzyma w zasadzie idealnie, nie trzeba się szarpać, nóż nie chowa się za głęboko ale nie grozi zgubieniem. Wielki plus - nie ma się do czego przyczepić.
tyłek nie mój więc komentarze nie powinny być odebrane opacznie
Praca - To spory nóż i nie do wszystkiego się nada ale mimo to jest stosunkowo uniwersalny. Może poza smarowaniem czymś ze słoika bo jest za szeroki, ale tak z porcjowaniem boczku, podważaniem, wbijaniem, cięciem siatki i sznurków - jest w tym niezły przez długą krawędź ale jego żywioł to rąbanie i batonowanie. Co ciekawe, mimo braków w rękojeści, ze względu na masę ostrza, odnajduje się w rąbaniu nie tracąc przy tym właściwości tnących bo tnie i sieka aż miło. Czubkiem też da się to i owo zrobić a mniej się człowiek boi o jego stratę.
EDC - Nie za bardzo, co widać na pierwszy rzut oka i wzięcie do ręki. Nosiłem go tylko w pracy (czyli cały czas)
i sprawował się świetnie. W bardzo niewielu zajęciach wyręczał go
Vicek, mało kiedy potrzebowałem toporka. Jako takie EDC sprawdzi się
świetnie ale jako takie prawdziwe i uczciwe dla cywilizowanych ludzi...
Sami sobie odpowiedzcie
Werdykt - Jako kompan do lasu - sprawdzi się. Jest ciężki, nie za duży ale dość wszechstronny. Jako nóż do cięższej pracy również wypada zupełnie nieźle. Prosta stal którą łatwo naostrzyć a jednocześnie jest pancerna i wystarczająco idiotoodporna, do tego świetna pochwa - sprawdzi się takoż.
Jako nóż do szeroko pojętego rozpierdolu - tutaj się dopiero wykaże. To co było powiedziane plus ogromne, pancerne ostrze, niski szlif i 4mm grubości. Fun z zabawy prześwietny. Podsumowując - podczas testów bawiłem się świetnie, doceniłem zalety tego dobrego ROBOCZEGO noża i mogę go polecić z czystym sumieniem.
link do recenzji opublikowanej na forum knives.pl
http://www.knives.pl/forum/index.php/topic,132120.0.html
Coś Jak Tracker
Dzisiaj obiektem recenzowanym jest specyficzny nóż autorstwa piotrbati (nie ośmielam się odmieniać nicka mimo całego szacunku
). Kompaktowy ale ciężki i z zapasem mocy.Dziwne stworzenie z tego
noża. Nie jest to typowy duży nóż terenowy. Nie jest to kompaktowy fixed
na codzień. Nie jest to też wbrew mojej nazwie tracker ani nawet nie
nawiązuje do niego. Co to więc jest? Sprawdzimy.Wymiary za autorem:
Cytuj
długi cirkabout 230mm
od czubka do okładzin po grzbiecie min 120mm
rękojeść pozostałe 100kilka mm
szeroki 40mm
gruby nominalnie na 4mm ale niewiele schudł
waży 228-230 g
od czubka do okładzin po grzbiecie min 120mm
rękojeść pozostałe 100kilka mm
szeroki 40mm
gruby nominalnie na 4mm ale niewiele schudł
waży 228-230 g
Ostrze - fotki autora nie oddają jego ROZMIARU! Choć sam nóż nie jest szczególnym kolosem to ostrze robi duże wrażenie. Szlif na 1/3 wysokości, wydatny brzuszek zapewniający długą krawędź tnącą kosztem niemal braku czubka (ale to co jest spokojnie daje radę zrobić dziurę w pustym łbie nieuważnego usera
).
Na grzbiecie ciekawy, długi i praktyczny filework (wykonany bardzo
starannie i równo). Co ciekawe - grzbietem jesteśmy w stanie
przeciąć/przeszarpać standardowy "sznurek-od-presoka" i jestem w stanie
zaakceptować niefazowany grzbiet. Ostrze ma odpowiedni ciężar i można
nim coś wbić, podbić itp. Podważania i batonowania rzecz jasna też się
nie boi.Jest masa. Stal - 50HF. Popularna choć moim zdaniem niedoceniana stal. Mimo usilnych (choć nie wydumanych) prób nie pokryła się rdzą przez cały czas użytkowania. Nawet wsadzony do pochwy wilgotny od wody (celowo nie wytarty - służył jako blokada poidła automatycznego) lekko sciemniał. Rudej nie uświadczył nawet po działaniach kuchennych z czosnkiem, cebulą i cytryną. Jego odporność na korozję bardzo mnie zadowala. Wielki plus obróbki cieplnej. Ciemniejsze punkty na zdjęciach to głównie wżery stali - tak już miał od nowości (odsyłam do wątku autora: TUTAJ )
Rękojeść - Jak pierwotna nazwa mówi jest złożona dwóch (na stronę) gatunków drzewa a mianowicie Wenge i Mahoniu, zamocowanych pięcioma cienkimi pinami. Jest krótka choć do mojej ręki pasuje idealnie ale w podstawowym chwycie. Przy rąbaniu brakuje paru centymetrów żeby złapać nóż dalej i mocniej rąbnąć (można to oczywiście zrobić ale brakuje. Coś za coś.). Bardzo fajnie została rozwiązana dziurka na linkę - choć gdyby była w formie płetwy, podobałaby mi się bardziej - ale wszystkie noże nie mogą wyglądać tak samo. A w dziurce jako smaczek - wbita mosiężna tulejka. Wszystko ładnie, spasowanie eleganckie (szczególnie drewno-drewno) ale bardzo ale to bardzo zawiodłem się na fazowaniu. A w zasadzie jego zupełnym pominięciu. Panie Piotrze - takich rzeczy być nie może. Nie żeby nie dało się pracować bo dłoń dotyka odsłoniętego tanga w zasadzie w dwóch miejscach ale i tak należałoby to poprawić - mówię w szczególności o podcięciu pod palec wskazujący. Poza tą małą wpadką w pracy forma rękojeści sprawdza się świetnie. Kształt ostrza uniemożliwia zsunięcie się dłoni na ostrze, forma rękojeści zapobiega wyrywaniu nam noża przez siłę odśrodkową - dobry projekt!
Pochwa - BARDZO dobra, maksymalnie prosta pochwa z grubej, sztywnej skóry - jeden kawałek zszyty jakąś niekoszerną nicią ale całość wprost świetnie pasuje do takiego noża. Trzyma w zasadzie idealnie, nie trzeba się szarpać, nóż nie chowa się za głęboko ale nie grozi zgubieniem. Wielki plus - nie ma się do czego przyczepić.
tyłek nie mój więc komentarze nie powinny być odebrane opacznie
Praca - To spory nóż i nie do wszystkiego się nada ale mimo to jest stosunkowo uniwersalny. Może poza smarowaniem czymś ze słoika bo jest za szeroki, ale tak z porcjowaniem boczku, podważaniem, wbijaniem, cięciem siatki i sznurków - jest w tym niezły przez długą krawędź ale jego żywioł to rąbanie i batonowanie. Co ciekawe, mimo braków w rękojeści, ze względu na masę ostrza, odnajduje się w rąbaniu nie tracąc przy tym właściwości tnących bo tnie i sieka aż miło. Czubkiem też da się to i owo zrobić a mniej się człowiek boi o jego stratę.
EDC - Nie za bardzo, co widać na pierwszy rzut oka i wzięcie do ręki. Nosiłem go tylko w pracy (czyli cały czas
)
i sprawował się świetnie. W bardzo niewielu zajęciach wyręczał go
Vicek, mało kiedy potrzebowałem toporka. Jako takie EDC sprawdzi się
świetnie ale jako takie prawdziwe i uczciwe dla cywilizowanych ludzi...
Sami sobie odpowiedzcie Werdykt - Jako kompan do lasu - sprawdzi się. Jest ciężki, nie za duży ale dość wszechstronny. Jako nóż do cięższej pracy również wypada zupełnie nieźle. Prosta stal którą łatwo naostrzyć a jednocześnie jest pancerna i wystarczająco idiotoodporna, do tego świetna pochwa - sprawdzi się takoż.
Jako nóż do szeroko pojętego rozpierdolu - tutaj się dopiero wykaże. To co było powiedziane plus ogromne, pancerne ostrze, niski szlif i 4mm grubości. Fun z zabawy prześwietny. Podsumowując - podczas testów bawiłem się świetnie, doceniłem zalety tego dobrego ROBOCZEGO noża i mogę go polecić z czystym sumieniem.
link do recenzji opublikowanej na forum knives.pl
http://www.knives.pl/forum/index.php/topic,132120.0.html
Komentarze
Prześlij komentarz